te veel te vertellen - alleen maar positief

Wie denkt dat alles in Afrika langzaam gaat heeft het mis: de tijd hier gaat snel, ik maak zo veel mee! Mijn reis door heet land was bijzonder en het werk met UNICEF gaat beter dan verwacht. Over het laatste zometeen meer, eerst de reis...

Mijn verwachtingen van het land en haar natuur waren vooraf al hoog, maar zijn meer dan waar gemaakt!

Kameroen is een prachtig land met uitgestrekte berglandschappen, zwarte lavastranden aan de noordkust, palmboomstranden aan de zuidkust, groene kratermeren, blauwe kratermeren, een warmwateroceaan en tropisch regenwoud. Houd je van de natuur? dan is Kameroen een geweldig land om te bezoeken. Er zijn wel enkele voorwaarden: een beetje geduld, 's nachts niet over straat lopen, kunnen accepteren dat dingen soms anders gaan dan gepland, flexibel genoeg zijn om je reis om elk moment aan te kunnen passen, bereid zijn 8 uur lang op een paard te zitten in een onswerbui, koud en door de bergen trekkend om op je plek van bestemming te komen (lang leve de poncho), koude douches, geen electriciteit, telefoonnetwerk. Dat er voor over hebben is natuurlijk een eitje, wanneer je ook de kans krijgt om een school blij te maken met boeken of schoolkrijt (dankzij pappa en mamma), bij een familie thuis te eten en een thuisconcert mee te maken op teiltjes en jerrycans, bescherming krijgt van de lokale koning en verrukelijke verse vis kunt eten. Heb ik jullie al overtuigd? Zo niet, kijk dan nog even naar de foto's :)

En na die reis ben ik meteen weer hard aan de slag gegaan om mijn UNICEF doelstellingen te verwezelijken. Ik pluis alle topbedrijven van tevoren uit, analyseer een mogelijke match met onze projecten, zet presentaties in elkaar volgens PSF (ja dat werkt hier ook) en heb vervolgens meetings op topniveau met de grootste bedrijven in Kameroen. Afgelopen week: SONARA (het grootste olieverwerkingsbedrijf), CDC (landbouw, de grootste werkgever in Kameroen), Orange (telecom), DHL, (transport en ogistiek), Ringo (Internet) en SGBC (de grootste bank in Kameroen met internationaal netwerk). En alle bedrijven zijn zodanig geinteresseerd dat we in de eerste week van juni terug mogen komen voor een vervolgmeeting waarin we de geselecteerde projecten verder uitwerken en beschikbare vs benodigde budgetten afstemmen. Kortom geen tijd voor rust; en dat is alleen maar een goed teken. Ik krijg hier zo veel energie van!!

Morgen vertrek ik voor een veldreis van 10 dagen naar het Extreme Noorden (onder het meer van Tsjaad) om enkele projecten in de praktijk te zien; met name scholing, vaccinatieprogramma's en programma's rondom hongersnood. Om daar uberhaupt te komen, moeten we al 3 dagen reizen in de auto (+ 3 dagen terug). Ik ben dus voor zo'n 10 dagen weg. Maar de computer gaat mee, zodat ik in de avonden aan de projecten met de bedrijven kan werken (als ik ergens elektriciteit kan vinden, en anders heb ik altijd nog mijn zonnelader). De volle focus ligt dus op UNICEF. Ik ben nu halverwege mijn reis en wil er zo veel mogelijk uit halen. Ik leer elke dag.

Volgende bericht is dus op zn vroegst over 1,5 week. Daarin zal ik vertellen hoe het was om de UNICEF projecten in actie te zien. Ik kijk uit naar de mooie kant van de implementatie van de interventies, maar vrees ook een beetje voor de situaties die ik aan zal treffen. Maar ik heb me voorgenomen: Wie die regenboog wil zien, moet de regen accepteren. Dus dat houd ik volgende week maar in mijn achterhoofd.

Dankjewel voor alle leuke berichtjes die jullie blijven sturen! Dat geeft me energie en helpt me dingen te relativeren.

Gepassioneerde groetjes,

Marijke